Kościół Mariawitów to katolickie, polskie wyznanie, powstałe na przełomie XIX i XX w. pod wpływem objawienia otrzymanego w 1893 r. przez rzymskokatolicką zakonnicę Feliksę Magdalenę Kozłowską, siostrę Marię Franciszkę (1862–1921). Nazwa „mariawita” pochodzi od łacińskich słów „Mariae vitam (imitans)” – „(naśladujący) życie Maryi”, od zalecanego wiernym życia w pokorze, miłości bliźniego i zgodnie z wolą Bożą.
Kościół Starokatolicki Mariawitów z siedzibą władz w Płocku ma ok. 30 tys. wiernych w trzech diecezjach w Polsce, najwięcej w województwie mazowieckim i łódzkim, oraz w Prowincji Francuskiej. Duchowni kształcą się w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. Kapłaństwo jest w dzisiejszych czasach trudnym wyborem. A jednak nie brakuje ludzi, w których powołanie drzemało od kołyski i którzy zdecydowali się podążyć tą uświęconą drogą.
W tym roku w sobotę przed Niedzielą Palmową podczas uroczystej sumy w Świątyni Miłosierdzia i Miłości biskup naczelny Kościoła Starokatolickiego Mariawitów Marek M. Karol Babi udzielił święceń diakonatu trzem braciom subdiakonom: Patrykowi M. Hubertowi Rubajowi z parafii w Strykowie, Kamilowi M. Hieronimowi Czumajowi z parafii w Wiśniewie oraz Hubertowi M. Paschalisowi Oganiesianowi z parafii w Mińsku Mazowieckim. Archidiakonem był kapłan Czesław M. Zbigniew Nawara.
Program opowiada o powołaniu i roli jaką powinien odgrywać kapłan we współczesnym świecie. Punktem wyjścia jest historia powołania trzech młodych ludzi, którzy w tym roku otrzymali święcenia diakonatu.