Sylwetki prezesów
Prezesi Polskiej Rady Ekumenicznej
1946–1960
ks. Zygmunt Michelis (1890–1977), duchowny Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, w latach 1952–1955 biskup-adiunkt i prezes Synodu. Uczestniczył w Światowej Konferencji Kościołów ds. Praktycznego Chrześcijaństwa w Sztokholmie (1925), I Zgromadzeniu Ogólnym Światowej Rady Kościołów w Amsterdamie (1948), spotkaniu w Liselund (Dania) przygotowującym powołanie Konferencji Kościołów Europejskich (1957) oraz w innych międzynarodowych konferencjach ekumenicznych. Był pionierem ruchu ekumenicznego w Polsce. W czasie okupacji hitlerowskiej organizował konspiracyjne spotkania międzywyznaniowe, które przyczyniły się do utworzenia w 1942 r. Tymczasowej Rady Ekumenicznej. W 1946 r. był współzałożycielem Polskiej Rady Ekumenicznej. Został jej pierwszym prezesem. Zaangażował się także w kontakty z Kościołem Rzymskokatolickim. Współpracował z takimi czasopismami jak „Tygodnik Powszechny”, „Znak”, Więź” czy „Biuletyn Ekumeniczny”.
1960–1975
bp Jan Niewieczerzał (1914–1981), duchowny Kościoła Ewangelicko-Reformowanego, w latach 1953–1978 jego biskup. Podczas jego prezesury Polska Rada Ekumeniczna zintensyfikowała kontakty międzynarodowe – zarówno z różnymi Kościołami jak i z instytucjami ekumenicznymi. Bp Niewieczerzał przyczynił się do utworzenia w 1974 r. Komisji Kontaktów PRE i Kościoła Ewangelickiego w RFN. Uczestniczył w różnego rodzaju konferencjach ekumenicznych, m.in. w zgromadzeniach ogólnych Światowej Rady Kościołów, Konferencji Kościołów Europejskich i Chrześcijańskiej Konferencji Pokojowej. Za jego kadencji PRE zacieśniła współpracę z tymi organizacjami. Był też aktywny na polu krajowym. W 1970 r., na 400-lecie Ugody Sandomierskiej, Kościół Ewangelicko-Augsburski oraz Kościół Ewangelicko-Reformowany, którego był wówczas zwierzchnikiem, wprowadziły wspólnotę ambony, chrzcielnicy i Stołu Pańskiego. Podczas jego prezesury w 1974 r. Polska Rada Ekumeniczna oraz Kościół Rzymskokatolicki nawiązały oficjalne stosunki, poprzez powołanie Komisji Mieszanej PRE i Komisji Episkopatu ds. Ekumenizmu. Bp Niewieczerzał w latach 1970–1979 prowadził w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie wykłady z zakresu historii i teologii ruchu ekumenicznego. W 1967 r. otrzymał doktorat honoris causa Wydziału Teologii Ewangelickiej w Pradze – m.in. za działalność ekumeniczną.
1975–1983
ks. Witold Benedyktowicz (1921–1997), duchowny Kościoła Metodystycznego, w latach 1969–1983 jego superintendent naczelny. Aktywnie współpracował z Chrześcijańską Konferencją Pokojową, był członkiem jej Komitetu Roboczego. Działał też w Komisji do Spraw Międzynarodowych Światowej Rady Kościołów oraz w Konferencji Kościołów Europejskich. W latach 1967–1991 profesor Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie, zajmował się dogmatyką i etyką, a także teologią dialogu, pokoju i pojednania. Od 1992 do 1997 r. przewodniczył Komitetowi Krajowemu Towarzystwa Biblijnego w Polsce.
1983–1986
bp Janusz Narzyński (1928–2020), duchowny Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, w latach 1975–1991 jego biskup. W 1989 r. jako przedstawiciel Polskiej Rady Ekumenicznej uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu. Brał udział w Zgromadzeniu Ogólnym Światowej Rady Kościołów w Nairobi (1975) oraz w Vancouver (1983). W latach 1971–1974 był członkiem Komitetu Doradczego Konferencji Kościołów Europejskich. Zasiadał także w Komitecie Kontynuacji Chrześcijańskiej Konferencji Pokojowej. Od 1961 do 1993 r. był wykładowcą w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie (prowadził m.in. zajęcia z ruchu ekumenicznego). W 1989 r. Fakultet Teologiczny w Bratysławie nadał mu doktorat honoris causa, m.in. za działalność ekumeniczną.
1986–1990
ks. Adam Kuczma (1924–2017), duchowny Kościoła Metodystycznego, w latach 1983–1989 jego superintendent naczelny. Zanim został prezesem Polskiej Rady Ekumenicznej pełnił funkcję jej skarbnika i przewodniczącego Komisji Rewizyjnej. Działał też w międzynarodowych organizacjach ekumenicznych. W latach 1974–1986 był członkiem Komitetu Doradczego Konferencji Kościołów Europejskich, a od 1986 do 1992 r. zasiadał w Prezydium tej organizacji. Brał także udział w pracach Komisji Antyrasistowskiej Chrześcijańskiej Konferencji Pokojowej.
1990–1993
bp Zdzisław Tranda (ur. 1925), duchowny Kościoła Ewangelicko-Reformowanego, w latach 1978–2002 jego biskup. Przez wiele lat działał w Komisji Ewangelizacji Polskiej Rady Ekumenicznej, w ramach której organizował ewangelizacje ekumeniczne, seminaria dla pracowników służby zdrowia i duszpasterzy (m.in. na temat narkomanii, pomocy niepełnosprawnym i umierającym). Za jego prezesury nastąpiło ożywienie współpracy PRE z Kościołem Rzymskokatolickim. W 1990 r. Kościół Ewangelicko-Metodystyczny oraz Kościół Ewangelicko-Reformowany, którego był wówczas zwierzchnikiem, wprowadziły wspólnotę ambony i Stołu Pańskiego. W 2000 r. bp Tranda był jednym z sygnatariuszy deklaracji siedmiu Kościołów w Polsce o wzajemnym uznawaniu chrztu. Od 1997 do 2005 r. przewodniczył Komitetowi Krajowemu Towarzystwa Biblijnego w Polsce. Brał udział w wielu międzynarodowych spotkaniach ekumenicznych, m.in. w VII Zgromadzeniu Ogólnym Światowej Rady Kościołów w Canberze (1991), a także w kilku zgromadzeniach ogólnych Konferencji Kościołów Europejskich.
1993–2001
bp Jan Szarek (1936–2020), duchowny Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, w latach 1991–2001 jego biskup. Od lat 70. pracował w komisjach Polskiej Rady Ekumenicznej. W latach 80. był wiceprzewodniczącym jej Śląskiego Oddziału. Za jego prezesury w 1997 r. powstała Komisja ds. Dialogu Konferencji Episkopatu Polski i Polskiej Rady Ekumenicznej. Współprzewodniczył tej Komisji w latach 1998–2001. Podczas jego kadencji powołano również wspólną komisję redakcyjną PRE i Kościoła Rzymskokatolickiego, która co roku przygotowuje polskie materiały na Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan; zaczęto organizować Ekumeniczne Spotkania Noworoczne, na których spotykają się przedstawiciele różnych środowisk wyznaniowych i politycznych; podpisano umowę z TVP i powołano redakcję ekumeniczną w telewizji publicznej; nawiązano współpracę z Caritas Polska, z którym od 1999 r. luterańska Diakonia oraz prawosławny Eleos razem organizują Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom. W 2000 r. bp Szarek był jednym z sygnatariuszy deklaracji siedmiu Kościołów w Polsce o wzajemnym uznawaniu chrztu. W dialogu bilateralnym przyczynił się do wprowadzenia w 1994 r. wspólnoty ambony i Stołu Pańskiego pomiędzy Kościołem Ewangelicko-Augsburskim a Kościołem Ewangelicko-Metodystycznym, natomiast w 2000 r. do powstania katolicko-luterańskiej Komisji Mieszanej. Brał udział w wielu międzynarodowych konferencjach i spotkaniach ekumenicznych, m.in. w Zgromadzeniach Ogólnych Światowej Rady Kościołów w Canberrze w 1991 r. oraz w Harare w 1998 r. W latach 1991–1998 był członkiem Komitetu Naczelnego ŚRK. Podczas jego prezesury PRE zainicjowała projekt „Pojednanie w Europie – zadanie Kościołów na Ukrainie, Białorusi, w Polsce i w Niemczech”. Za swą działalność ekumeniczną w 2000 r. otrzymał doktorat honoris causa Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie.
2001–2016
abp Jeremiasz (Jan Anchimiuk, 1943–2017), duchowny Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego, od 1983 r. Arcybiskup Wrocławski i Szczeciński. Na swoim gruncie lokalnym, we Wrocławiu, przyczynił się do rozwoju projektu zwanego Dzielnicą Wzajemnego Szacunku (lub Dzielnicą Czterech Świątyń), czyli współpracy pomiędzy parafiami katolicką, luterańską, prawosławną i gminą żydowską. Od 1982 r. był członkiem międzywyznaniowego zespołu tłumaczy Nowego Testamentu. W latach 2001–2016 współprzewodniczył Komisji ds. Dialogu Konferencji Episkopatu Polski i Polskiej Rady Ekumenicznej. Podczas jego prezesury w PRE Kościoły członkowskie oraz Kościół Rzymskokatolicki podpisały kilka dokumentów dialogu ekumenicznego: „Apel Kościołów w Polsce o ochronę stworzenia”, „Apel Kościołów w Polsce o poszanowanie i świętowanie niedzieli” oraz „Przesłanie Kościołów w Polsce w sprawie uchodźców”. Abp Jeremiasz uczestniczył w wielu międzynarodowych spotkaniach i konferencjach ekumenicznych – Konferencji Kościołów Europejskich, a także w Zgromadzeniach Ogólnych Światowej Rady Kościołów. W latach 1975–1991 zasiadał w Komitecie Naczelnym ŚRK. Od 1968 r. pracował naukowo (zajmował się biblistyką) w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie; był profesorem tej uczelni, a w latach 1996–2002 oraz 2008–2012 także jej rektorem.
2016–2021
bp Jerzy Samiec (ur. 1963), duchowny Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, od 2010 r. jego biskup. W latach 2011–2016 wiceprezes Polskiej Rady Ekumenicznej. Jest zaangażowany w dialog ekumeniczny na różnych płaszczyznach zarówno z Kościołami PRE, innymi Kościołami mniejszościowymi oraz Kościołem Rzymskokatolickim. Zasiada w Komisji ds. Dialogu Konferencji Episkopatu Polski i Polskiej Rady Ekumenicznej oraz w Komisji Wspólnej Przedstawicieli Rządu RP i PRE. Jako zwierzchnik Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego był sygnatariuszem kilku dokumentów dialogu ekumenicznego: „Apelu Kościołów w Polsce o ochronę stworzenia”, „Apelu Kościołów w Polsce o poszanowanie i świętowanie niedzieli”, „Przesłania Kościołów w Polsce w sprawie uchodźców”, „Przesłania Kościołów w 100. rocznicę odzyskania niepodległości przez Polskę”, a także „Porozumienia o wzajemnym dopuszczaniu wiernych do czynnego korzystania z praw i obowiązków wynikających z udziału w życiu Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP i Ewangelicko-Reformowanego w RP”. Uczestniczy też w pracach międzynarodowych organizacji kościelnych, w tym szczególnie z partnerskimi Kościołami luterańskimi w Niemczech, Szwecji i na Słowacji.
od 2021 r.
bp Andrzej Malicki (ur. 1963), duchowny Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego, od 2013 r. jego superintendent naczelny. Był sekretarzem zarządu Śląskiego Oddziału Polskiej Rady Ekumenicznej. W latach 2011–2016 sekretarz Polskiej Rady Ekumenicznej. Zasiada w Komisji Wspólnej Przedstawicieli Rządu RP i PRE. Jako zwierzchnik Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego był sygnatariuszem kilku dokumentów dialogu ekumenicznego: „Apelu Kościołów w Polsce o poszanowanie i świętowanie niedzieli”, „Przesłania Kościołów w Polsce w sprawie uchodźców”, „Przesłania Kościołów w 100. rocznicę odzyskania niepodległości przez Polskę”. W latach 2017–2022 był prezesem Towarzystwa Biblijnego w Polsce.
Fotografie pochodzą z archiwów Polskiej Rady Ekumenicznej i Kościołów członkowskich