W Kościele Starokatolickim Mariawitów nieszpory stanowią przedostatnią część tzw. liturgii godzin. Jest to specjalna modlitwa odmawiana zawsze w porze wieczornej. Właśnie dlatego w jej trakcie pojawiają się elementy wielkiego podziękowania składanego Bogu za to wszystko, co w danym dniu zostało dane człowiekowi. Dziękczynieniu towarzyszy również przeproszenie za grzechy oraz prośby o zachowanie od zła wszystkich modlących się.
Z reguły nieszpory rozpoczyna się śpiewać przy już wystawionym wcześniej Przenajświętszym Sakramencie. Kapłan ubrany w komżę, stułę i kapę wychodzi do ołtarza i czyniąc znak krzyża rozpoczyna nabożeństwo słowami: „Boże, ku wspomożeniu memu wejrzyj”. Natomiast wierni zebrani w kościele odpowiadają: „Panie, ku ratunkowi memu pospiesz się. Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu. Jak była na początku i teraz, i zawsze, i na wieki wieków. Amen. Alleluja”. Rozpoczyna się śpiewanie psalmów. Każdy psalm poprzedzony jest krótką antyfoną śpiewaną przez organistę, która na ogół jest wyjątkiem z Pisma Świętego. Antyfony z dni powszednich zawsze podkreślają wagę tajemnicy Eucharystii; antyfony ze świąt są dobrane „tematycznie” do danego święta. Psalmy można śpiewać na zmianę – co drugi wers albo, jeśli jest dużo ludzi, w całości.
Program opowiada o znaczeniu modlitwy w życiu każdego chrześcijanina. Punktem wyjścia do realizacji programu są uroczyste nieszpory Kościoła Starokatolickiego Mariawitów, corocznie odbywające się 15 sierpnia w Świątyni Miłosierdzia i Miłości w Płocku.