Pokaż wyszukiwarkę
Wybierz język:

Konferencja o Witoldzie Benedyktowiczu

22 października 2021

Sesja naukowa z okazji 100-lecia urodzin Witolda Benedyktowicza (fot. mk)

 

Z okazji 100-lecia urodzin ks. prof. Witolda Benedyktowicza w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie odbyła się sesja naukowa poświęcona życiu i twórczości tego metodystycznego duchownego, teologa i ekumenisty.

Ks. prof. Witold Benedyktowicz urodził się w 25 czerwca 1921 r. W latach 1969–1983 był superintendentem naczelnym Kościoła Metodystycznego w Polsce, a w latach 1975–1983 prezesem Polskiej Rady Ekumenicznej. Aktywnie współpracował z Chrześcijańską Konferencją Pokojową. Działał też w Komisji do Spraw Międzynarodowych Światowej Rady Kościołów oraz w Konferencji Kościołów Europejskich. W latach 1967–1991 był profesorem Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie, zajmował się dogmatyką i etyką, a także teologią dialogu, pokoju i pojednania. Od 1992 do 1997 r. przewodniczył Komitetowi Krajowemu Towarzystwa Biblijnego w Polsce. Zmarł 22 stycznia 1997 r.

Z okazji 100-lecia urodzin ks. Witolda Benedyktowicza Kościół Ewangelicko-Metodystyczny w Polsce i Chrześcijańska Akademia Teologiczna w Warszawie zorganizowały sesję naukową, która odbyła się 22 października w auli głównej ChAT. Polska Rada Ekumeniczna i Towarzystwo Biblijne w Polsce objęły patronat nad tym wydarzeniem.

Witając uczestników konferencji rektor ChAT abp prof. Jerzy Pańkowski przypomniał, że w 1965 r. Witold Benedyktowicz obronił pierwszą habilitację w historii uczelni. Metodystycznego teologa wspominał też zwierzchnik Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego metropolita Sawa. – Ekumenizm ks. Witolda Benedyktowicza to nie były frazesy, ale rzeczywista troska o jedność i szacunek – powiedział.

Podczas sesji wygłoszone zostały cztery referaty. Postać i działalność ks. Benedyktowicza przedstawił ks. Zbigniew Kamiński, emerytowany duchowny metodystyczny. Przypomniał, że teolog związał się z metodyzmem w 1940 r., zaś w 1942 r. formalnie wystąpił z Kościoła Rzymskokatolickiego. W 1946 r. został ordynowany na diakona, a rok później na prezbitera. Studiował na Uniwersytecie Warszawskim teologię ewangelicką i filozofię. Podczas studiów w Instytucie Ekumenicznym w Bossey (Szwajcaria) poznał m.in. takich teologów ewangelickich, jak Karl Barth i Martin Niemöller. W latach późniejszych był pastorem parafialnym, superintendentem naczelnym Kościoła Metodystycznego w Polsce, prezesem Polskiej Rady Ekumenicznej, przewodniczącym Komitetu Krajowego Towarzystwa Biblijnego i profesorem Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej. Reaktywował metodystyczne pismo „Pielgrzym Polski”, angażował się też w prace tłumaczenia Biblii.

O ks. Benedyktowiczu jako orędowniku pokoju i pojednania mówił bp prof. Marcin Hintz, kierownik katedry teologii systematycznej ChAT. Przypomniał zaangażowanie metodystycznego teologa w działalność Chrześcijańskiej Konferencji Pokojowej. Prelegent podkreślił, że choć inicjatywa ta była później krytykowana jako instrument działań władz bloku wschodniego, to nie można odmówić jej uczestnikom autentycznego zaangażowania na rzecz pokoju. – Witold Benedyktowicz uważał militaryzm za grzech przeciwko Bogu – powiedział. Przypomniał też publikacje teologa z zakresu irenologii.

Prawosławny teolog dr Michał Klinger wygłosił referat pt. „Co powinniśmy czynić – teologiczna refleksja prawosławnego ucznia”. Tytuł tego wystąpienia odwoływał się do tytułu podręcznika z zakresu etyki ewangelickiej autorstwa ks. Benedyktowicza – „Co powinniśmy czynić”. Prelegent postawił tezę, że ks. Benedyktowicz był teologiem egzystencjalnym. Przypomniał też pojęcie „uroszczenie”, ukute na gruncie polskiej refleksji teologicznej właśnie przez metodystycznego teologa.

Ostatni referat wygłosił dr Mariusz Orłowski, który doktoryzował się na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na podstawie rozprawy o ewangelickiej etyce teologicznej w ujęciu ks. Benedyktowicza. Temat jego wystąpienia brzmiał „Czego o etyce ewangelickiej nie dowiemy się od ks. prof. Witolda Benedyktowicza?”. Zwrócił uwagę na paradygmaty etyki teologicznej ks. Benedyktowicza: zerwanie związków z etyką filozoficzną, założenie jedności etyki ewangelickiej mimo różnic konfesyjnych oraz traktowanie etyki teologicznej jako specyficznej postaci dogmatyki. Jak mówił prelegent, od metodystycznego teologa nie dowiadujemy się, jakie metody badawcze zastosował pisząc swój podręcznik do etyki, dlaczego nie omówił w nim poglądów Ulryka Zwingliego, w jakim nurcie uprawia swoją etykę teologiczną i jakie są konkurencyjne nurty oraz jakie kontrowersyjne kwestie pojawiły się w debacie etycznej jego czasów. To ostatnie zagadnienie dotyczy głównie bioetyki. Ks. Benedyktowicz pobieżnie odnosi się do takich zagadnień, jak aborcja czy antykoncepcja, trochę szerzej pisze o eutanazji. – Te kwestie rozstrzyga jednoznacznie, ale swoich rozstrzygnięć nie uzasadnia w sposób przekonujący – mówił prelegent. Metodystyczny teolog nie odnosił się natomiast do takich kwestii, jak transplantacje, eugenika czy in vitro.

Konferencję podsumował ks. dr Edward Puślecki, były zwierzchnik Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego w Polsce. – Witold Benedyktowicz był duchownym, który wyrastał ponad konfesyjne opłotki. Był człowiekiem logosu, etosu i patosu – powiedział. Na koniec podziękowania przekazali synowie metodystycznego teologa – Olgierd i Zbigniew, a także bp Andrzej Malicki, obecny zwierzchnik Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego w Polsce i prezes Polskiej Rady Ekumenicznej.

Podczas konferencji zaprezentowano też dwie publikacje. Pierwsza nosi tytuł „Zwiastowanie łaski i wolności” i stanowi zbiór tekstów Witolda Benedyktowicza. Druga – „To powinniśmy czynić” autorstwa Mariusza Orłowskiego – jest omówieniem etyki teologicznej metodystycznego duchownego.

mk