Dokument Metodystyczno-Reformowany

Deklaracja braterskiej współpracy

Ostróda-Warszawa, kwiecień 1990

Polskie Kościoły chrześcijańskie, Ewangelicko-Reformowany i Ewangelicko-Metodystyczny, wyrażają Bogu Wszechmocnemu wdzięczność za to, że możliwym uczynił ich świadectwo w Ojczyźnie, że chronił je i otaczał swoją opieką w ciągu minionych, trudnych dla całego narodu dziesięcioleci życia w warunkach zniewolenia przez narzucony system.

Ufamy, że Kościoły chrześcijańskie znajdą teraz szansę nieskrępowanego rozwoju, a przede wszystkim spełniania swego posłannictwa w głoszeniu Ewangelii, pogłębianiu życia duchowego, zaszczepianiu i odnawianiu zasad moralnych we wszystkich sferach ludzkiej działalności, ku czci i chwale Boga w Trójcy Świętej Jedynego. Obydwa Kościoły zgodnie wyznają, że w czasach mroków nie dość wyraźnie składały świadectwo swych przekonań płynących z Chrystusowej Ewangelii. Kościół Ewangelicko-Reformowany i Kościół Ewangelicko-Metodystyczny zgodnie stwierdzają, że dotychczas niedostatecznie ze sobą współpracowały, aby wzajemnie dodawać sobie odwagi, wzmacniać siłę świadectwa, wzmagać opór wobec zła, bezbożności i nieprawości, krzewić wiarę w Chrystusa, Syna Boga Żywego, aby stała się niewzruszona jak skała.

Obydwa Kościoły postanawiają od tej chwili rozwijać i pogłębiać braterską współpracę we wszystkich możliwych zakresach.

Przede wszystkim więc, jako metodyści i ewangelicy reformowani, stwierdzamy, że w Piśmie Świętym Starego i Nowego Testamentu znajduje się jedyne źródło naszej wiary, że z niego czerpiemy zasady życia zgodnego z wolą Boga, potwierdzamy też zasadniczą zgodność rozumienia posłannictwa Ewangelii, uznajemy wzajemnie wartość udzielanego Chrztu jako znaku wyznania wiary, odrodzenia i nowego życia, pragniemy wspólnie przystępować do Stołu Pańskiego na znak odkupienia przez śmierć Chrystusa, gdy przez wiarę przyjmujemy Ciało i Krew naszego Pana. Wzajemnie uznajemy prawomocność ordynacji duchownych, a więc będziemy usługiwali jedni drugim darami Ducha Świętego w Słowie Bożym, sakramentach i bratniej miłości. Tam, gdzie zaistnieje potrzeba, będziemy przyjmowali jedni drugich do wspólnoty zborowej, nie żądając zmiany wyznania, jeśli ktoś mieszka z dala od swego Kościoła i o przyjęcie poprosi.

Z Bożym błogosławieństwem chcemy wprowadzać w życie treści zawarte w tej deklaracji, a szczegółowe postanowienia dotyczące zakresu współpracy podejmą właściwe gremia obu Kościołów.

Prosimy więc Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego, aby zechciał pobłogosławić nasze zamiary i przyoblec je w czyny.

LXIX Konferencja Doroczna Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego w Polsce
Synod Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w Polsce