Kościoły jako partnerzy

fot. PRE

 

Szok kulturowy, preintegracja, potrzeby i postawy, strategie adaptacyjne, to tylko niektóre z tematów, które zostały poruszone 12 i 13 października w siedzibie Polskiej Rady Ekumenicznej, gdzie rozpoczęła się druga edycja kursu multiplikatorów, adresowanego do osób zainteresowanych tematyką migracji i uchodźctwa w naszym kraju. Kurs ten odbywa się w ramach projektu „Ekumeniczny punkt konsultacyjny ds. migracji – Gościnny Kościół”, prowadzonego od 2017 r. przez Polska Radę Ekumeniczną. Biorą w nim udział osoby delegowane z większości Kościołów zrzeszonych w PRE.

Kurs otworzyło szkolenie z wielokulturowości, w którym obok uczestników i zaproszonych studentów wyższych uczelni warszawskich wzięli udział m.in. przedstawiciele Urzędu ds. Cudzoziemców, Warszawskiego Centrum Pomocy Rodzinie, Jezuickiego Centrum Pomocy „W Akcji”, Polskiego Forum Migracyjnego i Fundacji dla Somalii.

Zaproszeni goście-eksperci zaprezentowali, z perspektywy swoich instytucji, m.in.: procesy, przez które przechodzą uchodźcy, i ścieżki migracyjne w Polsce. Rzecznik UDSC Jakub Dudziak przybliżył temat dotyczący otrzymania statusu uchodźcy i uzyskania wizy. Dorota Moczulska z WCPR omówiła program integracyjny i ochrony uzupełniającej dla osób, które otrzymały status uchodźcy. Prezes PFM Agnieszka Kosowicz przedstawiła stan prawny migrantów i uchodźców w Polsce, zaś br. Andrzej Malenda przybliżył aktualną sytuację udzielania pomocy różnym grupom wyznaniowym w JCP.

W czasie dwudniowego szkolenia była także okazja do spotkania z migrantami i uchodźcami: Elmim Abdidem, migrantem z  Somalii,  Sumainem Israel, uchodźcą z Pakistanu, oraz Essayasem Techane z Etiopii, koordynatorem Punktu konsultacyjnego w PRE. Uczestnicy kursu mogli usłyszeć o pierwszych wrażeniach i przeżyciach z ich pobytu w Polsce, a także o tym, co im się podoba i z jakimi problemami aktualnie się borykają.

Każdy z gości został zapytany o to, jaka może być rola Kościołów jako partnerów w pracy z tymi dwiema grupami. Przedstawione konteksty i osobiste doświadczenia wywołały  sporo skrajnych emocji, ale dały także impuls do dyskusji na temat konkretnych kroków w zakresie pomocy i mierzenia się z tym trudnym i kontrowersyjnym tematem.