Lipiec w Kościołach Polskiej Rady Ekumenicznej

Strona główna > Materiały > Czytelnia > Święta w Kościołach Polskiej Rady Ekumenicznej > Lipiec w Kościołach Polskiej Rady Ekumenicznej

Kościół Ewangelicko-Reformowany

Lipiec jest w Kościele Ewangelicko-Reformowanym w RP miesiącem wakacyjnym. Sprzyja on organizowaniu przez poszczególne parafie wakacyjnego wypoczynku dla dzieci i młodzieży.

Co roku w lipcu jest organizowane w Parafii Ewangelicko-Reformowanej w Zelowie „Święto Kościoła w Środku Polski” (w przeszłości znane jako „Tydzień Ewangelizacyjny w Zelowie” i rzeczywiście impreza trwająca 7 dni). Wydarzenie to jest przygotowywane i prowadzone we współpracy z Centrum Misji i Ewangelizacji Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego oraz Diecezją Warszawską Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. W 2024 r. zaplanowano je od 19 do 21 lipca. Jest to spotkanie o charakterze masowym i ewangelizacyjnym, podczas którego wierni Kościoła z różnych stron Polski mają okazję uczestniczyć w wykładach, wysłuchać koncertów, wziąć udział we wspólnym nabożeństwie. Wydarzenie to jest poprzedzone „Śniadaniem Dla Mężczyzn” – własnoręcznie przygotowanym śniadaniem przez grupę mężczyzn, którzy po posiłku i spotkaniu przy stole w sobotę poprzedzającą „Święto Kościoła…” zajmują się rozstawianiem dużych namiotów na potrzeby tej właśnie imprezy.

6 lipca w parafiach o czeskobraterskiej tradycji w Kościele Ewangelicko-Reformowanym wspomina się Jana Husa, czeskiego duchownego i bohatera narodowego oraz reformatora Kościoła, który został spalony na stosie 6 lipca 1415 r. w Konstancji jako męczennik za wiarę. Jan Hus dążył do przywrócenia w Kościele zachodnim udzielania komunii świętej pod dwiema postaciami, wprowadzenia języków narodowych do liturgii i do reformy obyczajów.

10 lipca przypada rocznica urodzin Jana Kalwina, teologa i reformatora Kościoła, urodzonego 10 lipca 1509 r. we francuskiej Pikardii w mieście Noyon.

Kościół Polskokatolicki

Lipiec to czas w Kościele, kiedy trwa okres zwykły, okres wspominania misyjnej działalności Chrystusa. Jest to czas głoszenia Królestwa Bożego, liturgia Słowa najczęściej korzysta z wielu przypowieści Jezusa, w których przemawia on do słuchających i objaśnia swoją naukę. Standardowym kolorem liturgicznym tego okresu jest zielony, symbol nadziei, życia, szczęścia i wolności. Lipiec w tradycji katolickiej był miesiącem poświęconym czci krwi Pańskiej, podobnie jak czerwiec jest miesiącem serca Pana Jezusa. Choć obecnie tradycja ta nie jest już praktycznie znana w Kościele, pozostałością po niej jest dzień ku czci Krwi Pańskiej, który nie ma rangi wspomnienia obowiązkowego ze względu na uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, kiedy to Kościół oddaje cześć Eucharystii, zarówno Ciału, jak i Krwi Pańskiej. W lipcu Kościół Polskokatolicki wspomina świętych:

1 lipca – wspomnienie Najświętszej Krwi Pańskiej
3 lipca – święto św. Tomasza, apostoła
11 lipca – wspomnienie św. Benedykta, opata
14 lipca – wspomnienie św. Henryka, króla
15 lipca – wspomnienie św. Bonawentury, biskupa i doktora Kościoła
22 lipca – święto św. Marii Magdaleny
25 lipca – święto św. Jakuba, apostoła
26 lipca – wspomnienie św. Anny i Joachima, rodziców Najświętszej Maryi Panny
29 lipca – wspomnienie św. Marty

Kościół Starokatolicki Mariawitów

Lipiec jest miesiącem wakacyjnym i urlopowym, podczas którego Kościół Starokatolicki Mariawitów organizuje różne formy wypoczynku dla dzieci i młodzieży. Dużą popularnością cieszą się „Wakacyjne spotkania z Jezusem” organizowane w Międzywodziu, a także kolonie charytatywne przy Świątyni Miłosierdzia i Miłości w Płocku, urządzane pod hasłem: „Radujmy się pobytem przy Świątyni Pańskiej”. Podczas kolonii dzieci i młodzież mają możliwość zapoznania się z historią i duchowością mariawityzmu, dowiedzieć się wielu ciekawych informacji o Panu Bogu i Kościele oraz zintegrować się między sobą. Codziennie rano odprawiana jest msza święta, której często towarzyszy krótkie rozważanie Słowa Bożego, a wieczorem koloniści prowadzą modlitwy wieczorne. Podczas tych wakacyjnych wyjazdów dzieci uczą się wielu pieśni, modlitw, a także liturgicznej służby ołtarza czy odprawiania adoracji Przenajświętszego Sakramentu.

Oprócz dużych form wypoczynku, organizowane są mniejsze wyjazdy integracyjne, wycieczki, a także prace porządkowe na terenie mariawickich parafii i cmentarzy, m.in. w Filipowie na Suwalszczyźnie. Dzięki obecności kapłanów wyjazdy te zyskują duchowy i dydaktyczny charakter. Jest to również okazja do zapoznania się z historią oraz duchowym i kulturowym dziedzictwem tych miejsc.

W lipcu w wielu parafiach odbywają się uroczystości parafialne, potocznie zwane odpustami, na które chętnie pielgrzymują wierni z innych parafii i sympatycy. Święto patrona parafii jest wielką uroczystością, do której należy się solidnie przygotować. Oprócz porządków, dekoracji kościoła i ołtarza trzeba przygotować poczęstunek na który zapraszani są przyjezdni goście. Sama uroczystość parafialna rozpoczyna się od mszy świętej w kościele parafialnym, której często przewodniczy biskup. Przyjeżdżają kapłani i wierni z innych parafii. Popularnym zwyczajem jest zapraszanie chórów i orkiestr dętych z innych parafii, które dbają o muzyczną oprawę całej uroczystości. Suma odpustowa kończy się procesją z Przenajświętszym Sakramentem wokół kościoła i odśpiewaniem dziękczynnego hymnu: „Ciebie Boga chwalimy”. Po nabożeństwie odbywa się integracyjne spotkanie z poczęstunkiem, któremu często towarzyszy śpiew chóru lub gra orkiestry dętej. Uroczystość parafialna często kończy się odprawieniem nieszporów, po których wierni rozjeżdżają się do domów. „Odpusty” często przekładane są na sobotę lub niedzielę, aby umożliwić przybycie na uroczystość jak największej ilości osób.

2 lipca, w oktawę narodzenia św. Jana Chrzciciela, mariawici obchodzą uroczystość Nawiedzenia św. Elżbiety przez Najświętszą Maryję Pannę. Jest to święto przypominające biblijne wydarzenie, w którym Matka Najświętsza odwiedziła swoją krewną, aby jej pomóc w przygotowaniu się na przyjście Jana Chrzciciela, którego poczęła w starości. W tradycji ludowej ten dzień nosi nazwę święta Matki Boskiej Jagodnej, gdyż w tym okresie zbierano jagody w lasach. Jest to również święto patronalne parafii w Pepłowie koło Płocka.

6 lipca w kalendarzu mariawickim znajduje się wspomnienie Jana Husa, czeskiego męczennika za wiarę, który dążył do przywrócenia w Kościele zachodnim udzielania komunii świętej pod dwiema postaciami, wprowadzenia języków narodowych do liturgii i do reformy obyczajów.

7 lipca wspomina się św. św. Cyryla i Metodego, apostołów Słowian, dzięki którym Ewangelia dotarła na nasze ziemie.

9 lipca mariawici wspominają św. Weronikę Giuliani, kapucynkę, patronkę nowicjuszek w Zgromadzeniu Sióstr Mariawitek. To właśnie po przeczytaniu jej życiorysu Feliksa Kozłowska w wieku 15 lat zapragnęła wejść na drogę zakonnego życia i usłyszała wtedy wewnętrzny głos: ,,największą mądrością jest poznać Boga i umiłować Go”.

15 lipca to w kalendarzu liturgicznym mariawitów święto Rozesłania Apostołów przez Pana Jezusa.

16 lipca jest wspomnienie Matki Bożej Szkaplerznej, zwanej również Najświętszą Maryją Panną z Góry Karmel. Od starożytności góra Karmel była szczególnym miejscem oddawania czci Maryi, od nazwy tej góry wywodzi się popularny w średniowieczu zakon karmelitów. Zakon Braci Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel charakteryzował się popularyzowaniem szkaplerza – kawałka materiału, który oznaczał oddanie się w opiekę Matce Bożej. Również kapłani mariawici jako element swojego habitu zakładają szkaplerz, który jest płaszczem ochronnym Najświętszej Maryi Panny. Na szkaplerzu kapłańskim wyhaftowana jest monstrancja – symbol czci Przenajświętszego Sakramentu, do którego głoszenia są wezwani kapłani mariawici. Jedną z form szkaplerza są zakładane przez mariawitów medaliki, na awersie których wybite zostało wyobrażenie monstrancji adorowanej przez dwóch aniołów i napis będący hasłem wszystkich mariawitów: „Wszystka ziemia niech Cię adoruje i błaga”. Na rewersie mariawickiego medalika wybite jest wyobrażenie Matki Bożej Nieustającej Pomocy i napis: „M.B.N.P. – przyczyń się za nami”. Noszenie szkaplerza i medalika zobowiązuje do realizacji jego charyzmatu w życiu codziennym: adoracji Przenajświętszego Sakramentu i wzywaniu pomocy Matki Najświętszej. Święto Matki Bożej Szkaplerznej to również uroczystość parafialna w Lipce koło Strykowa, która jest największą liczebnie parafią mariawicką w Polsce.

22 lipca Kościół wspomina św. Marię Magdalenę, która uznawana jest za Apostołkę Apostołów i niewiastę, która w szczególny sposób umiłowała Chrystusa i poszła Jego śladami. Jako pierwsza dowiedziała się o zmartwychwstaniu Pana Jezusa i zaniosła Dobrą Nowinę do apostołów, którzy nie chcieli jej uwierzyć. Św. Maria z Magdali jest patronką mariawickiej parafii w Gniazdowie koło Częstochowy.

25 lipca Kościół wspomina św. Jakuba Starszego Apostoła i św. Krzysztofa Męczennika. Jakub zwany Większym był rybakiem, synem Zebedeusza i Salome, bratem św. Jana Ewangelisty. Należał do grona najbliższych współpracowników Jezusa, był pierwszym apostołem, który poniósł śmierć męczeńską.

Św. Krzysztof uważany jest za patrona kierowców i podróżnych, jego imię oznacza „niosący Chrystusa”. Wedle legendy św. Krzysztof był siłaczem który przenosił pielgrzymów przez rzekę. Pewnego razu zapadł się w dno rzeki pod ciężarem dziecka, które przenosił na drugą stronę rzeki. Wtedy ono rzekło: „Dźwigasz cały świat, gdyż ja jestem ten, któremu służysz pomagając innym”.

26 lipca jest wspomnienie św. Anny i Joachima, rodziców Najświętszej Maryi Panny i dziadków Pana Jezusa. Często przy tej okazji wspomina się również Annę, matkę Samuela, prorokinię Annę oraz Annę i Jakuba Kozłowskich, rodziców Mateczki, założycielki mariawityzmu. Św. Anna jest patronką parafii w Strykowie, Piasecznie koło Cegłowa i Raszewie koło Płońska.