Pokaż wyszukiwarkę
Sprache:

Jubileusz ekumenicznej wspólnoty Taizé

16 sierpnia 2015 Jubileusz ekumenicznej wspólnoty Taizé

Ks. Olav Fykse Tveit (fot. ŚRK)


„Taizé to wioska, wspólnota religijna, ale przede wszystkim duchowy dom – drogocenna stacja w podróży i miejsce wspólnego spotkania z innymi w drodze” – napisał sekretarz generalny Światowej Rady Kościołów ks. Olav Fykse Tveit z okazji 75. rocznicy założenia międzynarodowej wspólnoty ekumenicznej Taizé.

W 1940 r. Roger Schulz, szwajcarski duchowny ewangelicko-reformowany, przybył do francuskiej wioski Taizé, gdzie postanowił osiąść i założyć ekumeniczną wspólnotę zakonną. Jej celem miało być dążenie do rozwoju życia wewnętrznego dzięki wspólnej modlitwie oraz praca na rzecz pokoju, zgody i praktycznego pojednania chrześcijan. Obecnie do wspólnoty należy ponad stu braci – protestantów i katolików – z ok. 30 krajów.

Od lat 60. w Taizé organizowane są spotkania modlitewne dla młodych ludzi, zaś od 1978 r. w różnych miastach Europy wspólnota organizuje dla młodzieży międzynarodowe spotkania sylwestrowe, zwane Europejskimi Spotkaniami Młodych. Czterokrotnie odbywały się one w Polsce (dwa razy we Wrocławiu, a także w Warszawie i Poznaniu).

W tym roku mija nie tylko 75 lat od założenia wspólnoty, ale także setna rocznica urodzin brata Rogera i dziesiąta jego tragicznej śmierci, gdy został pchnięty nożem przez niezrównoważoną psychicznie kobietę.

„Taizé to wioska, wspólnota religijna, ale przede wszystkim duchowy dom – drogocenna stacja w podróży i miejsce wspólnego spotkania z innymi w drodze” – napisał sekretarz generalny Światowej Rady Kościołów ks. Olav Fykse Tveit z okazji tych jubileuszy. Lider tej największej organizacji ekumenicznej na świecie zauważył również, że wezwanie wspólnoty z Taizé do Pielgrzymki Zaufania na Świecie współgra z zaproszeniem ŚRK do Pielgrzymki Sprawiedliwości i Pokoju.

W swoim przesłaniu ks. Tveit podkreślił, że świadectwo życia i myśl brata Rogera, który rozpoczął swoją działalność w trudnych czasach drugiej wojny światowej, pomagają skoncentrować uwagę na krzyżu Chrystusa i przypominają o jedności, pojednaniu i ofiarnej miłości do świata.

mk