Pokaż wyszukiwarkę
Wybierz język:

Człowiek Pojednania

11 kwietnia 2013

Nagroda PRChiZ dla ks. F. Magiriusa (fot. M. Karski)

Uroczystość nadania ks. Friedrichowi Magiriusowi tytułu „Człowiek Pojednania” (fot. Michał Karski)

Niemiecki pastor luterański Friedrich Magirius został uhonorowany przez Polską Radę Chrześcijan i Żydów tytułem „Człowiek Pojednania”. Laureat współtworzył dialog ekumeniczny i międzyreligijny w byłej NRD.

Tytuł „Człowiek Pojednania” jest co roku nadawany przez Polską Radę Chrześcijan i Żydów osobom z zagranicy, które są szczególnie zasłużone dla dialogu chrześcijańsko-żydowskiego w Polsce, w uznaniu ich wyjątkowego wkładu w dzieło zbliżenia, lepszego poznania i pojednania chrześcijan i Żydów w Polsce.

Tegoroczna uroczystość przyznania tego tytułu odbyła się 10 kwietnia w kościele luterańskim Św. Trójcy w Warszawie. Tytuł otrzymał ks. Friedrich Magirius (ur. 1930) – niemiecki duchowny luterański, współtwórca dialogu ekumenicznego i międzyreligijnego w NRD. W latach 1974-1982 kierował w NRD Akcją Znaki Pokuty, której celem jest działanie na rzecz pojednania i dialogu Niemców z narodami poszkodowanymi przez III Rzeszę oraz współpraca z nimi na rzecz pokoju i sprawiedliwości na świecie. Ks. Magirius we współpracy z polskimi Klubami Inteligencji Katolickiej organizował wyjazdy Niemców do Polski i Polaków do Niemiec.

W latach 1982-1995 był superintendentem okręgu Lipsk-Wschód Kościoła luterańskiego oraz proboszczem kościoła św. Mikołaja w Lipsku, gdzie odbywały się słynne poniedziałkowe modlitwy i demonstracje pokojowe. Od 1985 do 2005 r. przewodniczył Chrześcijańsko-Żydowskiej Wspólnocie Roboczej Miasta Lipska. W latach 1990-1994 był przewodniczącym Rady Miejskiej Lipska. Otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RP. Jest honorowym obywatelem Krakowa.

Laudację podczas uroczystości nadania ks. Magiriusowi tytułu „Człowiek Pojednania” wygłosił Stanisław Krajewski, współprzewodniczący Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów. Przypomniał zaangażowanie laureata na rzecz pojednania ze szczególnym uwzględnieniem działalności w Akcji Znaki Pokuty. Podkreślił również inny aspekt działalności niemieckiego duchownego: – Pastor Magirius, kierując enerdowską częścią Akcji, miał na względzie nie tylko tragiczną historię – choć rzecz jasna to jej dramatyzm rodził imperatyw działania – ale też jej wymiar teologiczny. Spowodowało to w rezultacie głębokie zaangażowanie w pracę ekumeniczną oraz, jak sam wspominał, „starania o rozwinięcie dialogu niemiecko-żydowskiego”. Chodzi mu między innymi o przezwyciężanie poglądu, wedle którego „Nowy Testament przeciwstawiany jest Staremu, jakby nie był jego konsekwencją, ale początkiem nowej, osobnej teologii”.

Ks. Friedrich Magirius w swym przemówieniu mówił o powojennym poczuciu wstydu i odpowiedzialności, które zmotywowało go do działania w Akcji Znaki Pokuty. – W NRD trudno było pracować na rzecz pojednania. Władze stały na stanowisku, że wszyscy jesteśmy braćmi w komunizmie, a zbrodniarze hitlerowscy są na Zachodzie – wspominał.

mk

__________________

Zobacz też: Polska Rada Chrześcijan i Żydów