Pokaż wyszukiwarkę
Wybierz język:

Jubileusz bp. Szotmillera

5 sierpnia 2009


W środę, 29 lipca, w kościele polskokatolickim w Libiążu odbyła się dziękczynna msza św., podczas której trzydziestolecie święceń  biskupich obchodził bp Jerzy Szotmiller, administrator Diecezji Krakowsko-Częstochowskiej Kościoła Polskokatolickiego.

Na uroczystość dziękczynną przybył zwierzchnik Kościoła Polskokatolickiego bp Wiktor Wysoczański z Warszawy, a także Kanclerz Kurii Biskupiej ks. infułat Ryszard  Dąbrowski oraz duchowieństwo diecezjalne. Ze Śląskiego Oddziału Polskiej Rady Ekumenicznej obecny był jego przewodniczący bp Paweł Anweiler wraz z długoletnim, a obecnie honorowym przewodniczącym Oddziału ks. Janem Grossem (obaj z Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego). Diecezję Katowicką Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego reprezentował jej zwierzchnik bp Tadeusz Szurman.

Uroczystość rozpoczęła się od powitania gości przez miejscowego proboszcza ks. Aleksandra Smętka. Następnie miała miejsce spowiedź powszechna, przeprowadzona przez dziekana śląskiego ks. infułata Eugeniusza Stelmacha. W czasie mszy św. dziękczynnej za 30 lat sakry biskupiej, którą sprawował bp Szotmiller, kazanie wygłosił przyjaciel jubilata, proboszcz jego rodzinnej parafii w rzymskokatolickiej Diecezji Płockiej ks. kanonik Stanisław Gajewski. Po mszy św. nadesłane życzenia przeczytał wikariusz biskupi ks. Adam Stelmach. Przemówienie i gratulacje w imieniu Śląskiego Oddziału PRE złożył jego przewodniczący bp Paweł Anweiler (patrz poniżej), a w imieniu Kościoła Polskokatolickiego bp Wiktor Wysoczański, poszerzając je o ciekawe wiadomości ekumeniczne, zwłaszcza związane z dialogiem pomiędzy Kościołem Polskokatolickim a Rzymskokatolickim.

Bp Jerzy Szotmiller urodził się 20 lutego 1933 r. Mając lat 27 wstąpił do Kościoła Polskokatolickiego. Po ukończeniu studiów teologicznych w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie 24 lutego 1961 r. przyjął święcenia kapłańskie w Kościele Polskokatolickim z rąk ówczesnego zwierzchnika tego Kościoła bp. Maksymiliana Rodego. Od października 1975 r. do listopada 1976 r. duszpasterzował w Brazylii. W roku 1979 Synod Kościoła Polskokatolickiego wybrał go biskupem, a święcenia biskupie przyjął z rąk zwierzchnika Kościoła bp. Tadeusza Majewskiego w katedrze polskokatolickiej w Warszawie. Najpierw był biskupem pomocniczym zwierzchnika Kościoła, a następnie został ordynariuszem Diecezji Krakowsko-Częstochowskiej, które to obowiązki wraz z obowiązkami proboszcza częstochowskiego pełnił do czasu przejścia na emeryturę po ukończeniu 70. roku życia. 29 marca 2005 r. Rada Synodalna poprosiła go o ponowne przyjęcie obowiązków kierowania diecezją aż do zwołania w czerwcu 2008 r. Ogólnopolskiego Synodu Kościoła, który ponownie przedłużył księdzu biskupowi czas pełnienia obowiązków administratora Diecezji, dając mu do pomocy w charakterze wikariusza biskupiego ks. Adama Stelmacha, proboszcza sosnowieckiego. Jubilat pełni nadal nie tylko obowiązki biskupa diecezjalnego, ale także proboszcza Parafii p.w. Matki Boskiej Królowej Apostołów w Częstochowie.

(xjg)

______________________

Gratulacje przewodniczącego Śląskiego Oddziału Polskiej Rady Ekumenicznej bp. Pawła Anweilera dla bp. Jerzego Szotmillera

Działać i trwać!

Działaj! Wytrwaj dzielnie w boju!

2 Krn 25,8

Wasza Ekscelencjo

Pierwszy Biskupie, Zwierzchniku Kościoła Polskokatolickiego!

Wasza Ekscelencjo Jubilacie!

Bracia w posługiwaniu Słowa i Sakramentu!

Siostry i Bracia w Chrystusie!

   

Przez wiele lat dane mi było, prawie że na co dzień, widzieć działanie bp. Jerzego Szotmillera. Później o nich mogłem słyszeć z większego dystansu. Zawsze jednak w działaniu przewijało się jedno i to samo, odzwierciedlone słowami „Wytrwaj dzielnie”. Działanie i wierne trwanie to nigdy nie odstępujące od Ciebie, Wasza Dostojność, elementy życia i służby, a szczególnie biskupiego posługiwania. Przez te minione 30 lat w służbie biskupiej jesteś w miejscu, w którym dałeś się poznać jako dzielny szafarz Bożych tajemnic w innej formie sprawowanych niż społeczeństwo chciało to jedynie postrzegać. A to zawsze nie jest łatwo. Bieda i ciasnota nie były Tobie przeszkodą dla zwiastowania doniosłej wieści o zbawieniu w Jezusie Chrystusie. Wierni, nie zważając też na różne niedogodności, gromadzili się wokół Pańskiego Stołu, aby wzmacniać swą wiarę i na to przede wszystkim w swoim działaniu zwracałeś uwagę. Podejmowałeś działania na miarę gigantycznych zmagań; Pan nie szczędził trudności, ale wiedziałeś, że On też ma moc by wesprzeć i tak się zawsze stało.

Działanie i wierne trwanie rodzi się z wiary i zaufania. Dawałeś temu wyraz niejeden raz w gronie ekumenicznych zgromadzeń, które powoli mogły ogarniać coraz większe grupy różnych społeczności chrześcijańskich. Była Tobie zawsze bliska ekumeniczna modlitwa o jedność chrześcijaństwa. Byłeś i jesteś w tym ruchu zaangażowany całym swoim sercem, a przez to oddany bez reszty. Wszyscy dobrze wiemy, że między ludźmi i ich społecznościami będą takie czy inne różnice. Nie mogą one jednak nas dzielić na tyle, byśmy mimo wszystko nie mogli być w jedności przy naszym Panu Jezusie Chrystusie, który jest miłością. Św. Augustyn tak nas poucza: „Umocnieniem zbawienia jest zakorzenienie w miłości, posiadanie nie tylko zewnętrznych form pobożności, lecz i jej wewnętrznej siły. Forma jest wprawdzie czymś pożytecznym; cóż jednak warta, gdy jej braknie korzenia? Czyż odciętej gałązki nie rzuca się w ogień? Zachowaj formę, lecz zachowaj ją z korzeniem!”

Za taki przykład wiary zakorzenionej w miłości dziękuję Tobie, Drogi Bracie, i jako przewodniczący Śląskiego Oddziału Polskiej Rady Ekumenicznej oraz jako luterański biskup, a także jako były proboszcz luterańskiej parafii w Częstochowie, razem z obecnymi tu członkami zarządu, prezydium i Honorowym Przewodniczącym ks. radcą Janem Grossem, życzę Tobie: „Działaj! Wytrwaj dzielnie w boju!”. A sam Bóg niechaj Ci w tym dalej pobłogosławi. 

Szczęść Boże!